Imię:Zack
Nazwisko:Black
Płeć: chłopak
Wiek: 14
Wygląd:
Początkowa kraina i miasto: Unova/Opelucid City
Charakter: Najczęściej jest niemiły dla spotkanych osób, co wiąże się z tym, że ma wielu rywali. Łapie tylko te pokemony, które uważa za silne.  Dla jago pokemonów jest zdumiewająco miły, natomiast dla pokemonów innych osób wręcz okrutny. Nigdy się nie poddaje.
Starter: Deino
Profesja: Trener
Historia postaci:Zack pochodzi z Unovy. Jest synem tamtejszego lidera sali Draydena. W wieku 14 lat miał odziedziczyć jego salę lecz jego pokemony przegrały. Ojciec wyrzucił go z domu, ponieważ przynosił mu wstyd. Zostawił mu tylko najsłabszego deino, jakiego miał. Bardzo przywiązał się do Zacka a on do niego. Trenował przez wiele dni przed rewanżem, lecz znów przegrał. Ojciec tym razem kazał mu sie tu więcej nie pokazywać. Postanowił wygrać ligę Pokemon i dopiero potem wrócić i pokazać ojcu jak wiele osiągną.

Imię: Anubias
Nazwisko: N
Płeć: Mężczyzna
Wiek: 14
Wygląd:
Początkowa kraina i miasto: SHinnoh, Oreburgh City.
Charakter: Odważny, stanowczy, jest nie miły dal wszystkich oprócz Chimecho, Piplup'a, Charmander'a oraz Turtwing'a.
Starter:
Profesja: Koordynator.
Historia postaci: Anubias urodził się w Sinnoh. Gdy Anubias miał dziewięć lat jego brat Paul miał 5 lat. Gdy Anubias miał dziesięć lat a Paul 7(bo urodził się miesiąc wcześniej i kilka lat później) Anubias i Paul poszli do Profesora Roowan'a i Anubias dostał Piplupa a Paul Turtwing'a który następnego dnia mu ewoluował. I wyruszyli w drogę. Rozłączyli zię jednak następnego dnia z potkali się pod drzewem. Po czterech latach Anubias walczył z CHingling'onem i wygrał, gdy wypuścił tego pokemona on ewoluował w Chimecho. I tak zaczyna się przygoda Anubiasa i Paula.

Imię:Wiktor
Nazwisko:Keta
Płeć: Chłopak
Wiek: 14
Wygląd:
Początkowa kraina i miasto:Unova, Mistralton City
Charakter: Miły i wrażliwy
Starter: Axew
Profesja: Trener
Historia postaci:Wiktor urodził się w szczęśliwej rodzinie w mieście Hiougi City chodził tam do szkoły miał dobre oceny i już w szkole obiecał sobie że zbierze wszystkie odznaki i wygra ligę Unova . Jego ulubionym typem pokemonów był smok ale to się zmieni. Codziennie chodził do szkoły gdy miał nawet gorączkę to zrobił jeden dzień wolnego a na drugi już do szkoły. Był szczęśliwy , ale do czasu... Urodził się mu młodszy brat. Zauważył że rodzice opiekują się bardziej młodszym bratem niż nim przez to nienawidził młodszego brata gdy słyszał jego imię ''Jasper'' , nerwy go żarły ! W gorące lato rodzice pojechali do lasu wraz z 5 letnim Jasperem , Wiktor dostał w domu ponieważ nigdy nie jeździł nigdzie z bratem . Gdy rodzice pojechali Wiktor oglądał telewizję oraz grał na jego Nintendo . Była już około 20 a rodziców Wiktora dalej nie było bardzo się martwił . Lecz pomyślał że może zatrzymali się na noc w Centrum Pokemon . I chłopak poszedł spać .Rano włączył telewizor i zobaczył w ''Wiadomościach Unova'' że jakaś para została odnaleziona martwa w jaskini Deino . Od tej pory chłopak nienawidził pokemonów smoków. Ale zadał sobie pytanie w głowie ''co z Jasperem?'' zaraz po tym co pomyślał dziennikarz powiedział że obok auta stoi małe płaczące dziecko wtedy Wiktor domyślił się że to on , jego bart. Zgłosił się na policję i powiedział że może się on opiekować jego bratem do uzyskania 7 roku życia , ponieważ od tego roku życia w Unova można wyruszyć w podróż . Po mimo tego że Wiktor nienawidził brata zaopiekował się nim . Jak jego brat uzyskał 7 rok życia a Wiktor 14 , to starszy bart przypomniał sobie że tata przed śmiercią dał Wiktorowi pokeball w którym znajdywał się nieznany pokemon. Tata dając mu pokeball powiedział weź go w podróż.Wiec Wiktor wziął pokeball poszedł na lotnisko i poleciał do miasta Mistralton City i tam zacznie swoją podróz! Natomiat brat został jego rodzinnym mieście i także wyruszył w podróż .

Imię:Daroc
Nazwisko: Bafandowo
Płeć:męzczyzna
Wiek:18
Wygląd:
Początkowa kraina i miasto:Sinnoh/Canalave
Charakter:miły i spokojny
Starter:chimchar
Profesja:trener
Historia postaci
Urodziłem się w Canalave.Mając 8 lat z moim chimcharem wygrywałem wszystkie pojedynki.Pewnego dnia spotkałem dziewczynę,która pokonała mnie swoim seviper`em.Chimchar uciekł na żelazną wyspę.Popłynąłem statkiem na wyspę zobaczyłem tam Onix`a.Zaatakował mnie.Wpewnej chwili pojawiłsię chimchar i zaatakował go swoim żarem.Onix uciekł.Powróciliśmy potem do domu.

Ostatnio edytowany przez jaska17 (2012-05-03 20:56:25)

Imię: Gen "Generation"
Nazwisko: 前夕
Płeć:
Wiek: 13 lat
Wygląd:

Początkowa kraina i miasto: Unova| Wioska położona blisko Driftveil City
Charakter: Generation to bardzo cicha i nieśmiała dziewczyna. Potrafi być wytrwała i nieustanie dążyć do celu. Jest także bardzo opiekuńcza i mądra. Prawie nigdy nie wpada w panikę, bo wie, że zawsze jest jakieś rozwiązanie czy wytłumaczenie. Mimo, że Gen jest małomówna, świetnie dogaduje się z innymi, tzn. nie potrzebuje słów, aby się porozumieć. Jej życiowym mottem są słowa, ażeby nie patrzeć na rówieśników oczami, a sercem. W jej głowie mieści się wiele strategi bitew Pokémon'ów, więc Generation zna odpowiedź na każdy atak przeciwnika. Uwielbia oglądać zmagania innych trenerów, ich zapał i walki, w które wkładają swoje całe serce. Podczas choroby Jayden'a, nie opuszczała go nawet na krok- tu ukazuje się kolejna cecha bohaterki, a mianowicie troska o innych. Wszystkie te niesamowite umiejętności i zdolności, tworzą jedną zgraną całość. Gdy spotkasz na swej drodze taką osóbkę jak ta opisana wyżej, to nie kto inny- tylko sama Gen!
Starter:
Scraggy

Profesja: Koordynator
Historia postaci: Dawno, dawno temu – choć może nie tak bardzo, bo 12 lat wstecz- przyszła na świat pewna mała, wesoła  dziewczynka. Była córką mamy- nauczycielki oraz ojca- słynnego archeologa. Od początku swojego życia mieszkała w rodzinnej wiosce, a może raczej niewielkiej miejscowości położonej niedaleko Driftveil City. Dzieciństwo miała dobre, praktycznie niczego jej nie brakło. Rodzina Gen – bo tak właśnie się nazywała „córeczka tatusia” – nie była bogata, ale biedna też nie- powiedzmy, że tak w sam raz. Ale wracając to tematu… Pewnego dnia tata dziewczynki otrzymał ofertę nowej pracy. Miał przeszukać stare ruiny Cofagrigus’a. Podobno w tamtym rejonie zarejestrowano dziwne anomalie pogodowe i zjawiska. Pan 前夕 nie pogardził taką okazją i z chęcią przyjął posadę. Gdy Gen miała 8 lat, pożegnała się z opiekunem i ze łzami w oczach pozwoliła mu odejść. […] W przeddzień 10 urodzin dziewczynki, przyszedł do jej domu list od ojca. A brzmiał tak:
„ Droga Córciu,
wiem, że pewnie ledwo co mnie pamiętasz, bo dawno się nie odzywałem. To przez te badania archeologiczne. Piszę ten, ponieważ chciałem Ci powiedzieć, że przyjadę jutro. Czekajcie na mnie koło południa.
Pozdrawiam
Tatuś”
Jakaż była radość dziewczynki, gdy mama skończyła jej czytać tą wiadomość.  Od razu rozpoczęły porządki domowe- tak- aby na przyjazd ojca, wszystko było zapięte na ostatni guzik. Wreszcie nadszedł dzień, długo wyczekiwanej wizyty. Gen wraz z mamą udała się na dworzec centralny skąd miała wyczekiwać pociągu, którym pojechał pan 前夕. O godzinie 12:15 wjechała na peron ogromna maszyna. Po chwili w drzwiach wagonu pojawił się nie kto inny, tylko sam tata dziewczynki. Natychmiast pojechali wszyscy razem – w trójkę – do domu, gdzie czekał na nich już wcześniej przygotowany obiad. Kiedy skończyli posiłek ojciec Gen oznajmił, iż ma dla niej pewną niespodziankę. Okazało się, że tata postanowił zabrać swoją córeczkę na zwiedzanie ruin Cofagrigus’a- miejsca, w którym spędził ostatnie 2 lata swojego życia.

Już -  po upływie mniej, więcej miesiąca – wyprawa była gotowa. Spakowane plecaki, pożywienie i inne potrzebne do przetrwania rzeczy (np. latarka). Na miejsce przybyli (Gen i jej tata) samolotem. Był to pierwszy taki lot małej dziewczynki, można sobie więc wyobrazić jaka ogromna była radość i podekscytowanie Gen . Wycieczkę rozpoczął wspólny posiłek, spędzony wraz z całą grupą pracowników. Podczas sporzy wiania jedzenia, pan 前夕 przedstawił ekipie swoja córkę oraz wzniósł za jej zdrowie i pomyślność toast. Przez całą noc  Gen nie mogła zmrużyć oka. Z niecierpliwością wyczekiwała wschodu słońca. Wreszcie- doczekała się. Słońce wschodziło dość szybko, ale dla dziewczynki była to cała wieczność. Pomogła w przygotowywaniu śniadania, a po spożytym posiłku wyruszyła wraz z tatą na przeszukiwania ruin. Wszystko wydawało się być świetnie i wspaniale, gdyby nie zdarzyło się pewne nieoczekiwane zdarzenie. […] Dawna budowla przypominała wielki labirynt, bez latarki i przewodnika można było tam nieźle zabłądzić. Grupka liczyła trzy osoby- Gen, Pana 前夕 i jednego z archeologów. Gdy „patrol” wszedł do podziemi i zaczął zwiedzać obiekt, ziemia zatrzęsła się. Wszyscy upadli na ziemię, lecz nie było czasu na przerwę czy odpoczynek! Sufit zaczął się rozpadać, a kamienie – jak lawina – spadać na ziemię. Nie pozostało nic innego tylko uciekać! Podczas biegu Gen i jej ojciec odłączyli się od archeologa i zabłądzili – z tamtym drugim nie wiadomo co się stało… . W latarce kończyły się już baterie, a po chwili światło zgasło zupełnie.
„ Aaaaa!”- krzyknęła przerażona dziewczyna i z całej siły przytuliła się do taty.
„Spokojnie kochanie! Na szczęście wziąłem zapasowe baterie…”- orzekł niespokojnie ojciec, próbując uspokoić córeczkę.
W mroku dało się usłyszeć jakieś dziwne jęki… Po chwili z ciemności wyłoniła się jakaś sylwetka!
„Tatusiu, tatusiu co to, kto to? Boję się!”- krzyknęła Gen wtulając zalaną łzami twarz w płaszcz archeologa.
„Gdybym mógł to wiedzieć…”- pomyślał – „…Zaraz! To Scraggy!” –wrzasnął.
„Scra… Co?”- spytała zaciekawiona Gen.
„Scraggy jest Pokémonem typu mrocznego i walczącego. Rozwija się w Scrafty'ego.”- odpowiedział tata.
„A więc to Pokémon!”- zdziwiła się dziewczynka.
Scraggy wyszedł z cienia. Teraz widać go już było wyraźnie w świetle latarki. Pokémon wskazał na plecy i powiedział: „Scra…Scraggy!”.
„Co on tam mówi?”
„Może chodzi mu oto żebyśmy za nim poszli?”- powiedziała Gen.
„A skąd ty to wiesz?”- zdziwił się ojciec- „Rozumiesz jego mowę?”
„Nie! Ma przyklejoną na plecach karteczkę!”- orzekła córka.
Rzeczywiście Scraggy miał coś białego przyklejonego do pleców. Na danej „karteczce” widniał napis: „Pójdźcie z nim, a doprowadzi was do celu!”. Dwójka nie wiedziała co zrobić, jedyne co jej zostało to udanie się za Pokémon’em, ponieważ wszystkie wejścia i wyjścia zostały zasypane przez trzęsienie ziemi. Scraggy doprowadził Gen i jej ojca do pewnego głazu, tak, jakby znał ten labirynt jak własną kieszeń. Następnie uderzył w niego głową. Gdy ogromny kamień rozsypał się, ujrzeli wyjście. Ucieszeni, udali się w dalszą drogę ze Scraggy’m do małej wioski. Pan 前夕nie był ani razu w tej okolicy, więc zdawał się w 100% na nieznajomego Pokémon’a. Dla niektórych zdawałoby się to chore, ale co robić? Nie było innej opcji! Scraggy doprowadził ich do niewielkiej chatki, ale w środku nikogo nie było! Scraggy zdawał się być załamany. Najwidoczniej mieszkał tu niegdyś jego były trener. Co się stało potem? Potem Gen i jej ojciec wrócili do domu wraz ze Scraggy’m. Z tamtej przygody została tylko jedna, jedyna rzecz- pamiętnik. Do kogo on należał? Najprawdopodobniej do trenera Scraggy’ego. Zapisane w nim były ważne daty i archeologiczne odkrycia. Po dzień dzisiejszy Gen ma go przy sobie. [...] Po powrocie do rodzinnej miejscowości, Gen ponownie zaczęła uczęszczać do szkoły. Często była wypytywana, co ujrzała, czy się bała. Dziewczyna starała się jak najbardziej unikać odpowiedzi na tego typu pytania. Co ciekawe, większość ludzi po takich przeżyciach unika jakichkolwiek wypraw. Natomiast w przypadku Gen, było na odwrót. Postanowiła wyruszyć w podróż po Unovie. A w tej wielkiej przygodzie, miał jej towarzyszyć Scraggy. Ponadto przysięgła sobie, że za wszelką cenę odkryje tajemnicę i tożsamość słynnego archeologa- którego dziennik trzyma teraz w ręce …